Gatunek opisał: Rok opisania: Nie wymaga rejestracji

Nazwa łacińska:	Testudo graeca –
Nazwa polska:	Żółw mauretański, iberyjski, śródziemnomorski
Synonimy / nazwy nieaktualne:	Brak
Typ żółwia:	Żółw lądowy
Typ terrarium:	Tropikalne
Wygląd:
Biotop:
Temperatura °C:
Wilgotność powietrza %:
Wielkość terrarium:	Nie dotyczy
Żywienie:
Długość życia:
Aktywność:	Dzienna
Zachowanie:
Temperament:	Łagodny
Częstość rozmnożenia:	Sporadyczne
Rozmnażanie:
Zimowanie:
Zdrowie:
Trudność hodowli:	Gatunek łatwy w hodowli

środowisko naturalne

Otwarte, silnie nasłonecznione, stepowe lub podobne do stepu obszary, takie jak w przypadku żółwia greckiego.

potrzeby środowiskowe

Żyją w klimacie śródziemnomorskim. Temperatura w ciągu dnia do 30°C, w nocy nie mniej niż 20°C.

zachowanie

Podobnie jak u żółwia greckiego. Aktywny w ciągu dnia, dużo chodzi, lubi się wspinać i kopać.

Wygląd

Bardzo podobny do żółwia greckiego, z którym jest często mylony, również ze względu na swą naukową nazwę gatunkowš (graeca znaczy grecki). Poprawne rozróżnienie obu blisko spokrewnionych gatunków umożliwiają następujące cechy: u żółwia śródziemnomorskiego tarczka nad ogonowa jest jednolita, nie podzielona podłużnym wgłębieniem na 2 części, ogon nie jest zakończony rogowym kolcem, natomiast pokryty licznymi małymi łuskami, a na tylnej stronie ud tylnych nóg, przy nasadzie ogona, znajdują się wydatne, stożkowate zrogowacenia, mogące kojarzyć się z ostrogami. Przy oznaczaniu najlepiej jest uwzględnić wszystkie wymienione cechy. Niekiedy może się bowiem zdarzyć, że również u tego żółwia płytka nad ogonowa jest podzielona na 2 części. Żółw śródziemnomorski odznacza się ponadto wyraźnie większymi łuskami na przedniej stronie przednich nóg i nieco gładszym pancerzem. Cechy te przy oznaczaniu pojedynczego, bez możliwości porównania z pokrewnym gatunkiem, są jednak mniej przydatne. Długość pancerza wynosi przeciętnie około 20 cm, niekiedy jest większa.

Występowanie

Areał rozprzestrzenienia żółwia śródziemnomorskiego jest silnie porozrywany. Gatunek ten występuje w południowej części Półwyspu Iberyjskiego, na Balearach, Wybrzeżu Sardynii, południu Półwyspu Apenińskiego i na Sycylii, a także we wschodniej i południowo-wschodniej Grecji oraz w Bułgarii, a wzdłuż wybrzeża Morza Czarnego dociera aż do leżącego na terenie Rumunii ujścia Dunaju. Ponadto żyje w północnej Afryce, Azji Mniejszej i na Bliskim Wschodzie po Iran. We Włoszech i na Półwyspie Bałkańskim jego zasięg pokrywa się z areałem występowania żółwia greckiego.

Środowisko

Suche tereny trawiaste o charakterze stepowym z zaroślami oraz pojedynczymi krzewami i drzewami, półpustynie i suche zbocza lub widne lasy górskie do wysokości około 1500 m n.p.m. Jest równie mało wybredny jak żółw grecki, ale chętniej wybiera tereny piaszczyste. Niekiedy spotykany jest również w ogrodach i na polach.

Tryb życia

Po zakończeniu snu zimowego, który trwa od października do marca lub początku kwietnia, żółwie śródziemnomorskie są szczególnie aktywne i poszukuja partnerów. Rankami wygrzewają się na silnie nasłonecznionych miejscach, natomiast w najbardziej upalnej porze dnia przebywają w cieniu i półcieniu. Podobnie jak żółwie greckie dobrze wspinają się po zboczach i zręcznie przeciskają się przez szczeliny skalne oraz zbity gąszcz roślinności.

Rozród

Okres godowy ma miejsce w kwietniu lub maju, wkrótce po obudzeniu się żółwi ze snu zimowego. Samica wykopuje na dobrze nasłonecznionym miejscu w pulchnej, luźnej ziemi jamkę głębokości co najmniej 10 cm. Składa do niej 2-7 wydłużonych jaj. Jeśli zostaną złożone w czerwcu, wówczas młode wylęgną się z nich we wrześniu. Długość ich karapaksu wynosi około 3,5 cm. Wkrótce po wylęgu zakopują się w sypkiej, piaszczystej ziemi i w takich kryjówkach zimują.

Pokarm

Głównie pędy i liście roślin, ale także kwiaty, a ponadto w niewielkich ilościach ślimaki, owady, a nawet padlina.

Uwagi

W Europie występują dwa podgatunki żółwia śródziemnomorskiego. Pierwszy z nich, T. g. gracea z żółtym wierzchem głowy, żyje w południowej Hiszpanii i w północnej Afryce od Maroka do Libii. Drugi podgatunek, T. g. ibera, zamieszkuje Półwysep Bałkański, Kaukaz i Bliski Wschód. Ma on czarniawy wierzch głowy i wyraźne, ciemne, ułożone w 5-6 podłużnych rzędach łuski na przednich nogach. Ograniczony i porozrywany (w każdym razie w Europie) zasięg żółwia śródziemnomorskiego, a ponadto jego niska płodność i nadmierne odławianie oraz przekształcanie zamieszkiwanych przez niego środowisk, powoduje, że gatunek ten jest w coraz większym stopniu zagrożony. W państwach należących do Unii Europejskiej handel tymi żółwiami jest zabroniony na mocy przepisów o gatunkowej ochronie zwierząt.